Kjo është fuqia e mbrojtjes kundër – ajrore siriane. Gjithçka ruse! (Foto)

Lajmi i rremë i lëshuar nga regjimi i Assadit se sulmi amerikan, britanik dhe francez në Siri të shtunën në mëngjes pësoi goditje të madhe duke “arritur të shfaroste 70% të raketave perëndimore”, shpejt u hodh poshtë. Ky lajm bëri që sirianët të festojnë, mirëpo më pas u demantua nga forcat amerikane, të cilat thanë se asnjë nga 105 rekatat e lëshuara nuk është rrëzuar.

Sulmi perëndimor, i ekzekutuar këtë mëngjes në orën 4:00 më 14 prill, nga anijet luftarake të marinës amerikane në Detin e Kuq, u ndihmua edhe nga Forcat Ajrore B-1B dhe avionët F-15 dhe F-16 dhe dhjetëra anije dhe raketa ajrore duke sulmuar kryeqytetin sirian, Damask.

Po ashtu u sulmua edhe një baze ajrore jashtë qytetit, një strukturë e ashtuquajtur e magazinimit të armëve kimike, dhe një depo për pajisjet dhe komandën.

B1-B zakonisht janë të armatosur me raketa JASSM, të cilat kanë një raketë 450 kg dhe kapin një distancë prej 370 km. Ushtarët e marinës amerikane nisën raketat Tomahawks, të cilët kanë 450 kg mbushje dhe një gamë operative prej 1,300 deri 2,500 km, transmeton lajmi.net.

Kontigjenti i Forcave Ajrore Britanike për sulmin përbëhej nga katër aeroplanë të sulmeve tokësore Tornado GR4 të armatosur me raketën ajrore të sipërfaqes dhe me rreze të gjatë “Storm Shadow”, të cilën Ministria e Mbrojtjes e Britanisë së Madhe tha se synonte “armët kimike”.

Këto armë kanë një rreze veprimi prej 400 km.

Franca dërgoi fregatën e saj në Aquitaine të armatosur me raketa detare navale të SCALP (SCALP, emri i ushtrisë franceze për Shadow Storm), si dhe disa “Dassault Rafale”, gjithashtu të armatosur me raketa lundrimi SCALP ose Apache.

Sipas ministrisë ruse të Mbrojtjes, B-1Bs gjithashtu gjuajti GBU-38 bomba ajrore.

Pa dyshim, të lodhur nga mundësia e fluturimit të avionëve të tyre pasi Izraeli humbi një nga F-16 të saj mbi Sirinë në shkurt, fuqitë perëndimore me sa duket nisën armët e tyre  jashtë fushës së mbrojtjes ajrore siriane, me të gjitha objektivat e vendosura vetëm 70- 90 km të Detit Mesdhe, dhe që duhet të fluturojnë së pari nëpër Liban.

Disa orë pas sulmit, ministria e Mbrojtjes e Rusisë njoftoi se shumica e raketave të nisura u kapën nga forcat e mbrojtjes ajrore të Sirisë, të cilët qëlluan rreth 71 nga 103 raketat të zbuluar. Kjo përfshinte përgjimin e të gjitha 12 raketave të lëshuara në bazën ajrore Al-Dumyar në verilindje të Damaskut. Mediat siriane, nga ana e tyre, raportuan se ushtria kishte shkatërruar 20 raketa vetëm mbi Damaskun.

Bilanci i Forcave

Në fund të vitit 2016, analistët rusë të mbrojtjes krijuan një përshkrim të hollësishëm të gjendjes së ushtrisë së Sirisë. Hulumtimi i tyre arriti në përfundimin se mbrojtja ajrore e Sirisë mbeti e frikshme, madje edhe pas një gjysmë dekade lufte kundër terrorizmit.

Sipas vlerësimeve, inventari i Forcës së Mbrojtjes Ajrore përfshin 36 Pantsir-S1, të dorëzuar nga Rusia midis 2008 dhe 2013, 3-6 batalione Buk-M1 dhe Buk-M2 sisteme të mesme SAM (Moska ka dhënë tetë Buk-M2 në mes të 2010 dhe 2013), pesë regjime të Kvadrat-it gjurmuan sistemet e raketave sipërfaqësore deri në ajër  (Kvadrat ishte versioni i eksportit i sistemit të mbrojtjes ajrore të Kubit) dhe 8 regjimentet e raketave me rreze të gjatë S-200VE sistem.

Siria ka deri në 53 regjime të variantit Dvina dhe Vollga të S-75, sistemit të mbrojtjes ajrore antike sovjetike të lartë të lartësisë që përdoret për të shuar US U-2 mbi Bashkimin Sovjetik dhe Kuban në fillim të viteve 1960. Vendi gjithashtu ka rreth 4.000 armë anti-ajrore të kalibrave të ndryshëm, edhe pse këto janë ngadalë duke u pensionuar.

Forcat tokësore janë gjithashtu të pajisura me sisteme të lëvizshme OSA, Strela-1, dhe Strela-10, me lartësi të ulët me rreze të shkurtër SAM.

Më e fortë se sa pritej

Formimi i mbrojtjes së ajrit, pak a shumë modern, ka rrënjët e tij në fillim të viteve 1980 dhe rrjedh nga humbja poshtëruese e Forcave Ajrore në duart e forcave ajrore izraelite gjatë Luftës së Libanit në Luginën e Bekkës në vitin 1982. Një vit më vonë, në vitin 1983, Bashkimi Sovjetik transferoi sistemin e mbrojtjes ajrore me rreze të gjatë S-200VE, së bashku me personelin teknik për t’i bërë ata njerëz dhe për të trajnuar homologët e tyre sirianë. Vendosja e S-200 ishte e pazakontë, me Sirinë duke marrë sistemet para se aleatët e Paktit të Varshavës të Bashkimit Sovjetik.

Që nga ajo kohë, falë pjesërisht se duhet të luftoj me Forcën e Mbrojtjes Ajrore të Mbrojtjes Arabe superiore në kufirin e saj, Siria ka vazhduar të përmirësojë rrjetin e mbrojtjes ajrore. Në fakt, përkundër moshës së saj në krahasim me fuqitë perëndimore, ose thënë Rusinë, mbrojtjet ajrore të vendit janë dukshëm më moderne sesa ato të Jugosllavisë, Irakut dhe Libisë, përpara se këto vende të ishin nënshtruar bombardimeve të SHBA dhe NATO në vitet 1999, 2003 dhe 2011.

Forca e Mbrojtjes Ajrore vlerësohet të ketë ndërmjet 20,000 dhe 36,000 personel. Terreni i Sirisë, duke përfshirë vargjet e shumta malore, që komplikonin opsionet e sulmuesve, ka rezultuar në një doktrinë operacionale që synon ruajtjen e aftësive të mbrojtjes ajrore edhe në rast të sulmeve të armatosura masive, ngjashëm me strategjinë e Forcës së Mbrojtjes Ajrore të Jugosllavisë gjatë luftës kundër NATO-s.

Sipas vëzhguesve ushtarak rusë, sistemet më të frikshme të mbrojtjes ajrore të Sirisë janë Pantsirs dhe BuK-M1-2 dhe Buk M-2Es, të cilat mund të shkatërrojnë F-15s nga 45 km larg dhe njëkohësisht të ndjekin dhe shkatërrojnë deri në dy duzina objektiva armik. Për më tepër, S-125 Pechora mbetet një problem për NATO-n, pavarësisht nga mosha e saj. Në mars të vitit 2015, Siria hodhi poshtë një raketë Predator në Latakia duke përdorur sistemin. Së fundi, sigurisht, ekzistojnë ato S-200, të cilat kanë një distancë operative prej 300 km. Ishte një nga këto që hodhi poshtë ndërhyrjen izraelite F-16 në shkurt 2018.

Është e paqartë në këtë pikë nëse SHBA dhe aleatët e saj do të kufizojnë sulmet e tyre ndaj sulmit të së shtunës, ose do të fillojnë sulme të mëtejshme në të ardhmen. Sidoqoftë, sulmi tashmë ka nxitur Moskën për të shqyrtuar dhënien e Damaskut me sistemin S-300 me rreze të gjatë të SAM. “Duke marrë parasysh atë që ndodhi, ne e konsiderojmë të mundur të kthehemi në këtë çështje,” tha Shtabi i Përgjithshëm Rus në një deklaratë.